Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

....αυτούς που μένουν....

"Ελπίζω να μείνει εκεί, αλλά δε θέλω να μείνει."
Κάποιοι αποχωρισμοί γίνονται σταδιακά... κυρίως για το μυαλό μας... Κάποιοι γίνονται απότομα.... Γνωρίζεις πως το καλύτερο θα φανεί... με το χρόνο....αλλά ξέρεις ότι δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς κάποιες καταστάσεις τις οποίες θα ζήσεις χωρίς αυτούς τους ανθρώπους....
Και αν έχεις διπλό αποχωρισμό μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα; Και αν πρέπει για άλλους να πάρεις τη θέση του ανθρώπου που έφυγε; Ποιος θα σε μάθει όλ' αυτά;
Δεν υπάρχει σίγουρα το "Όταν χάνεις κάποιον, τότε καταλαβαίνεις την αξία του".... Σίγουρα όχι! Την ήξερες την αξία του... Κρίμα σου αν δεν την έψαξες!


Και, τελικά, αυτό που μένει είναι ότι ο Θεός για όλες τις καταστάσεις, τα φέρνει όλα με τον καλύτερο τρόπο και στον κάθε άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή! Μη λυπάσαι! Μπορεί να μάθεις να ζεις με αυτά ή μπορεί να μη γίνουν όπως τα σκέφτεσαι... Ή μπορεί να δώσει ο Θεός και να τα χαίρεσαι μετά γιατί θα βλέπεις τις ευλογίες....
"Ελπίζω να γίνει το τελευταίο και θέλω να γίνει το τελευταίο..."

Θ.Η Ιούνιος 2012