Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Οι «μικρές» εντολές

«ς ἐὰν ον λύσ μίαν τν ντολν τούτων τν λαχίστων κα διδάξ οτω τος νθρώπους, λάχιστος κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ορανν» (Ματθ. 5,19)
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, γαπητοί μου, ρωτ τν αυτό μου, ρωτ τος λλους, κα τώρα ρωτ κ σς· εμαστε Χριστιανοί; Περί­ερ­γο, θ πτε· δόξα τ Θε λοι βγή­καμε π τν κολυμβήθρα τς ρ­θο­δοξί­ας· πς μς κάνεις τέτοιο ρώτημα; Δυστυ­χς, γαπη­τοί μου, μ τ χείλη ε­μα­στε Χριστιανοί. ­πως λέει προφήτης σαΐας, « λας ατς μ λατρεύει μ τ χείλη, λλ καρδιά του ενε μακρι π μένα» (σ. 29,13. Ματθ. 15,8. Μρκ. 7,6).

(...)
άν, γαπητοί μου, πτε σ ναν π τος πολλος πο θεωρονται Χριστιανο τι ενε ­μαρτωλς κα πρέπει ν ξομολογηθ, θ τ ρνηθ. (...) γ μαρτωλός; γ εμαι καλύτερος Χριστιανός. Δν κανα κανένα κακό· δ σκότωσα, δν πγα σ δικαστήριο, δ μπκα στ σπίτι το λλου ν ­τιμάσω τ γυνακα του, δν κλεψα, δέν….
λλ μ ατ τ «δν» καν­είς δν σζεται· δν ε­νε τόσο εκολο ν πάρ εσιτήριο γι τν παράδεισο. πύλη ενε «στεν» κα ­δς πο δηγε ­κε «τεθλιμμένη» (Ματθ. 7,14), ­νηφο­ρικς Γολγοθς. Χρειάζεται μεγάλη προ­σπάθεια, γώνας σόβιος, πόλεμος στθος μ στ­θος. Κύριος επε· « βασιλεία τν ορα­νν βιάζεται, κα βιαστα ρπάζουσιν ατήν» (.. 11,12).
Λένε ατοί, τι δν καναν κακό, τι τήρησαν τς ντολές, ατς τς μεγάλες ντολές. λλ κτς π τς ντολς πο καυ­χνται ­τι τήρησαν, ατς πο παγορεύουν τ φόνο τ μοιχεία τν ψευδορκία κ.τ.λ., πάρχουν κα λλες ντολς στ Εαγγέλιο. κόσμος τς θεωρε μικρές. Κα Κύριος σήμερα στ εαγγέλιο, π ταπείνωσι κα μ θέλοντας ν κφρασθ πιτακτικά, τς νομάζει «λάχιστες». ν τούτοις τήρη­σί τους ενε παραίτη­τη γι τν σωτηρία. ­ποιος, λέει, παρα­β μία π ατς τς ταπει­νς ντολές μου, πο κό­σμος περιφρονε κα τς θεωρε σήμαν­τες, «­λάχιστος κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ο­ρα­νν» (.. 5,19), δν θ δ δηλαδ πρόσωπο Θεο.

Τς μεγάλες ντολές, τς χοντρές, τς ξέρου­με. Ποιές ενε ο «μικρς» ντολές, πο δυσ­τυχς τς παραβαίνουμε κ ν τούτοις νομίζου­με τι εμαστε Χριστι­ανο κα θ σωθομε;
* * *
(...)να στεο πο λέμε κα γελμε, λλ κάνει τν λλο κα πικραίνεται. να ψεματάκι π ατ πο λέμε καθη­μερι­νς κα τ θεωρομε λατοπίπερο τς ζως. Μι χειρονομία πο κάνουμε, θα δθεν, πο δίνει μως φορμ στν λλο ν σκανδα­λι­σθ. ­νας τρόπος συμπεριφορς νάρμοστος, νας λόγος πρεπος. κόμα περισσότερο, μι σκέψι πο περνά­ει νεξέλεγκτα π τ μυαλό μας· σκέ­ψι ­περήφανη, σκέψι κακίας, σκέψι κατακρί­σε­ως, σκέψι ζήλειας, σκέψι πονηρή, σκέψι πιστίας, σκέψι πελπισίας…. π τος λογισμος ρ­χίζει τ κακό. Γι ατ τέτοιοι λογισμο – τέτοιες σκέψεις ε­νε μαρτία. Στν κπο δν ­φήνουμε ν μπ ρνιθα τς γειτονις, μ μς κάν ζημιά· ­φήνουμε μως τ ρνεα τν κακν σκέψεων μέσα στ μυαλό μας ν ημάζουν διάκοπα τ λουλούδια το Θεο.
λα ατ θεωρονται μικρά. Ενε μως ­μαρτήματα, φο τ παγορεύει νόμος το Θεο. νοξτε τ Εαγγέλιο στν ­π το ­ρους μιλία (Ματθ. κεφ. 5ο κ..). Λέει κε Χριστός, τι νοχος δν ενε μόνο α­τς πο διαπράττει φόνο λλ κι ατς πο ργίζεται δίκως κατ το δελφο του· χι μόνο ποιος διαπράττει μοιχεία λλ κα ­ποιος ίχνει βλέμμα μαρτωλ κα πιθυμε τν ξένη γυνακα· χι μόνο ποιος καταπατε τν ρκο του λλ κι ατς πο ρκίζεται στω κα ­ληθινά· χι μόνο ποιος κδικεται τν χθρό του λλ κα ποιος δν τν γα­π κα δν τν συγχωρε. Μς λέει δηλαδ Κύριος, τι Χριστιανός, πρν περάσ τ κατώ­φλι τς κ­κλησίας πρέπει ν ­φήν ξω τ μσος, ν χ συγχώρησι, γάπη, καρδι πλατει σν τ θάλασσα κα σν τν ορανό· διαφορετικά, χίλια κερι ν νάβ, δν δικαιώνεται.
Ατ λοιπν τ «μικρ» τ παγορεύ­­ει Κύρι­ος. Κα πόσο δίκιο χει! Διότι ενε γε­γονς τι π τ μικρ ρχίζουν τ μεγάλα. ναφέρω δύο παραδείγματα κα μερικς εκόνες.

χετε κούσει γι τν βασιλέα Δαυΐδ: ­ταν νθρωπος το Θεο μ εγεν ασθήματα κα γραψε τ θάνατα τραγούδια τος Ψαλμούς. Κα μως πεσε σ δύο μεγάλα ­μαρτήματα, φόνο κα μοιχεία, γι τ ποα μετανόησε. Πς γιναν ατ τ μαρτήματα; ­φορμ ταν να βλέμμα· π ατ ναψε ­λη ατ πυρκαϊ πο τν καψε. π τν ταράτσα το νακτόρου του εδε γυμν μι γυ­νακα πο κανε τ λουτρό της, κ κενο τ βλέμμα ναψε τ φωτιά. Τν πιθύμησε, σχεδί­ασε τ φόνο το συζύγου της, κ τσι τν πρε.
σες γυνακες πο σς παρασύρει τ ε­μα τς μόδας, ν σκεπτόσασταν τί κακ κάνε­τε στν αυτό σας κα στος λλους πο τος σκαν­δαλίζετε! σ πο βγαίνεις γυμν στ δρόμο, προ­τιμότερο ν παιρνες να μαγκάλι κάρβουνα ναμμένα κα ν τ πετς δεξι κι ριστερά, ν καον δέντρα κα σπίτια, παρ ατ πο κάνεις. Μ τ γύμνια νάβεις φωτιές, προκαλες νθρώπους ν μαρτάνουν.
να λλο παράδειγμα, πο πρέπει ν μς φοβίζ, ενε ούδας. γάπησε κα κολούθησε τ Χριστό, γινε πόστολος, κα θ ­ταν μέχρι σήμερα στ θέσι ατή. Δν πρόσεξε μως τ «μικρά». ρχισε ν παίρν π τ κοιν ταμεο κάτι μικροποσά, γλυκάθηκε τσι στν κλοπή, κα σιγ – σιγ ψυχή του πιάστη­κε στ δίχτυ τς φιλαργυρίας. Κα γι ν κερδί­σ χρυσό, πώλησε τν Χριστό. ρχισε ­π τ μικρά, γι ν φτάσ στ τεράστιο μάρτημα πο λέγεται προδοσία το Χριστο.
Γι ατ κ μες ς προσέξουμε πολύ. Τώρα τ καλοκαίρι φτάνει μι σπίθα, να τσιγάρο, γι ν κα λόκληρο δάσος. Δν ε­νε πο­λς καιρς πο κάποιο εροπλάνο στν μερικ πεσε κα σκοτώθηκαν δεκάδες ν­θρωποι· κα ταιρεία ρεύνησε κα βρκε, τι τ δυστύχημα προλθε – π πο; π μι μικρ βίδα πο ταν χαλασμένη. π να τσιγάρο καίγεται να δάσος, π μι βίδα καταστρέφεται λόκληρο εροπλάνο, κι π να σάπιο σανίδι μπορε ν πνιγ να λόκληρο καράβι. λλ κα στν γεία μας πολλς φο­ρς να σπυράκι, ν δν τ προσέ­ξς, ξελίσσεται σ καρκίνο κα πεθαίνεις.

Νά πς π τ μικρ φτάνουμε στ μεγάλα. τσι ενε κα μέσα στ Ε­αγγέλιο ο «μικρς» ντολς πο τς περιφρονομε. να βλέμμα, μι χειρονομία, μία τακτη σκέψι κ.λπ., ενε σν τ σπόρο. π να μικρ σπόρο βγαίνει να πλατάνι· κι π μι κακ σκέψι μπορε ν προέλθουν τ μεγαλύτερα γκλήματα.
* * *
ς πάρουμε, γαπητοί μου, κόσκινο κα ν κοσκινίσουμε τ νο μας π πονηρς σκέψεις, τς ασθήσεις μας ­π κάθαρτα μηνύματα, τ φαντασία μας π βλαβερς εκόνες, τν καρδιά μας π ασχρς πιθυμίες, τ γλσσα μας π φαρμακερς λέξεις. ς προσέχουμε χι μόνο τς μεγάλες ν­τολς λ­λ κα ατς πο θεωρονται μικρές. ς προσέχουμε τ ζωή μας σ λα.
Ν προσπαθήσουμε ν μιμηθομε τος ­γίους μας,(...) Ατο φήρμοσαν λο τν ­θικ νόμο, τς μεγάλες κα τς «μικρς» ντολές. Τήρησαν τ θέλημα το Θεο μέχρι θανάτου. Τ μαχαίρι τος βαλαν στ λαιμό, κα δν ρνήθηκαν τ Χριστό. Μπροστά μας ενε τ παραδείγματά τους. ς τος κολουθήσουμε. ς π καθένας μας· Προτιμότερο ν πεθάνω, παρ ν παραβ μία ποιαδήποτε ντολ το Θεο, ετε μικρ ετε μεγάλη.

Κι ταν Θες μς δώσ ερ νθουσιασμ ν τηρομε λες τς ντολές του, τότε θ γίνουμε ξιοι γι τ βασιλεία τν ορα­νν, δι εχν τν γίων πατέρων, τν ποίων τ μνήμη πιτελομε σήμερα· μήν.


πίσκοπος Αγουστνος


(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό να του γ. Γεωργίου Ν. Ψυχικοθναι 15-7-1962, Κυρ. Πατ. Δ΄ Οκ. Συνόδου (Ματθ. 5,14-19))



Πηγή: www.augoustinos-kantiotis.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου